Band: X

Seite: 525 Zur Bandauswahl

In Band X liegen die Seitenzahlen zwischen I und 777.
Sontga Elisabeth da Thüringen 525
III. Act
1. Scena.
Igl zimmer d' Elisabeth sen igl casti de Wart.
Elisabeth: Nign co ainten chels salvs — nign? … Sa ia esser en'
ourèta suletta cò an mia dolour? Gea, ia angraztg a tè, igl mies Dia,
ia sa chègl, ia sung suletta. Angal Te ist pardetga de mia dolour, la
cala s-chitscha … igl mies cor. — Ah! Noua enigl sgulos igls bels deis de
mia giuventedna, igls cals ia va survivia an mia patria, an la gliunschanta
Ungareia, — chèls bels deis er, tgi en passos cò a Sachsen an beadenscha,
noua ia va cato igl cor, igl cal bateva an igl brost digl mies consort schi
amorevel per mè. Co masemgia ia anc ossa schi savènz da chellas sontgas
ouras, tgi igl mies consort ed ia passantavan an schanuglias an profonda
oraziung an la tgaplota digl casti, angraztgont [p. 180] a Dia per nossa
ventirevladat. Ed or agl liber, cura tgi nous spassagevan sen igl taragn
da Dia, cant legrevel bateva igl cor, cu pitgivigl sen igl brost! — La
clarezia digl sulegl della dumang terglischiva sur igls colms de Sachsen,
igls utschelets ainten l' aria laschevan santeir las sias doltschas melodias,
la funtanga ainten igl pro ramurava schi mievel, e verdas tschemas d' pegn
tarmetevan igls sies saleids matutins ot cunter tschiel!
O chègl era bels deis — doltsch' semas — ed ossa enigl stulias, —
stulias an parpeten! Davent da mè, an tera sontga, az tirava igl mies
consort, ed ia restava troula cò anavos; igl mies confiert era suletamaintg
Dia, e digls carstgangs angal igls povers de chest paeis, digls cals ia niva
perfign nomnada mamma. — Gea ia sung suletta — mai aber scu ossa
cumpariva la retratgadat a mè schi troula. Tge va ia pomai falo, tgi
ella, mia buna seira, ò tgiso mè tar igl imperatour ed ò smanatschea a
mè, tgi ia stoptga bandunar igl mies paeis, — gèa davent an povradat?
O igl mies consort! O niss da tschiel tarmess en anghel scu pot tar tè
an la lontanada tera, igl cal sclariss se a tè mia misergia — aber ah!
Te scheas forsa schon da dei sen igl tgod savlung avant Jerusalem, mazo
d' ena spada paianga — e tgi so? — I vign forsa mianc cuia a te ena
fossa scu li de repos. — O, nous povers! Te sast betg gidar mè, ed ia
pòss betg gidar tè. — Ah! O gida mè, te misericordevel Dia, gida er igl
mies tger consort, igl cal batta giò per tè, e lascha turnar el en' eda anavos,
schi vignigl az luiar puspè tot an bagn. Gea, gea, ia spèr, tgi èl turna puspè
igl mies consort, ed alloura vign èl ad essar igl mies darscheder, èl vign betg
a condemnar Elisabeth. Sophia, la seira, è schi criva, schi rigurousa cun
mè, ed ia va tutegna fatg ad èlla navot digl mal. Ella hassegia mè, e
so betg tgi ia carèz èlla da tot cor, scu ia carèz tots carstgangs, perfign
<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> Sontga Elisabeth da Thüringen 525 <lb/>
III. Act <lb/>
1. Scena. <lb/>
Igl zimmer d' Elisabeth sen igl casti de Wart. <lb/>
Elisabeth: Nign co ainten chels salvs — nign? … Sa ia esser en' <lb/>
ourèta suletta cò an mia dolour? Gea, ia angraztg a tè, igl mies Dia, <lb/>
ia sa chègl, ia sung suletta. Angal Te ist pardetga de mia dolour, la <lb/>
cala s-chitscha … igl mies cor. — Ah! Noua enigl sgulos igls bels deis de <lb/>
mia giuventedna, igls cals ia va survivia an mia patria, an la gliunschanta <lb/>
Ungareia, — chèls bels deis er, tgi en passos cò a Sachsen an beadenscha, <lb/>
noua ia va cato igl cor, igl cal bateva an igl brost digl mies consort schi <lb/>
amorevel per mè. Co masemgia ia anc ossa schi savènz da chellas sontgas <lb/>
ouras, tgi igl mies consort ed ia passantavan an schanuglias an profonda <lb/>
oraziung an la tgaplota digl casti, angraztgont [p. 180] a Dia per nossa <lb/>
ventirevladat. Ed or agl liber, cura tgi nous spassagevan sen igl taragn <lb/>
da Dia, cant legrevel bateva igl cor, cu pitgivigl sen igl brost! — La <lb/>
clarezia digl sulegl della dumang terglischiva sur igls colms de Sachsen, <lb/>
igls utschelets ainten l' aria laschevan santeir las sias doltschas melodias, <lb/>
la funtanga ainten igl pro ramurava schi mievel, e verdas tschemas d' pegn <lb/>
tarmetevan igls sies saleids matutins ot cunter tschiel! <lb/>
O chègl era bels deis — doltsch' semas — ed ossa enigl stulias, — <lb/>
stulias an parpeten! Davent da mè, an tera sontga, az tirava igl mies <lb/>
consort, ed ia restava troula cò anavos; igl mies confiert era suletamaintg <lb/>
Dia, e digls carstgangs angal igls povers de chest paeis, digls cals ia niva <lb/>
perfign nomnada mamma. — Gea ia sung suletta — mai aber scu ossa <lb/>
cumpariva la retratgadat a mè schi troula. Tge va ia pomai falo, tgi <lb/>
ella, mia buna seira, ò tgiso mè tar igl imperatour ed ò smanatschea a <lb/>
mè, tgi ia stoptga bandunar igl mies paeis, — gèa davent an povradat? <lb/>
O igl mies consort! O niss da tschiel tarmess en anghel scu pot tar tè <lb/>
an la lontanada tera, igl cal sclariss se a tè mia misergia — aber ah! <lb/>
Te scheas forsa schon da dei sen igl tgod savlung avant Jerusalem, mazo <lb/>
d' ena spada paianga — e tgi so? — I vign forsa mianc cuia a te ena <lb/>
fossa scu li de repos. — O, nous povers! Te sast betg gidar mè, ed ia <lb/>
pòss betg gidar tè. — Ah! O gida mè, te misericordevel Dia, gida er igl <lb/>
mies tger consort, igl cal batta giò per tè, e lascha turnar el en' eda anavos, <lb/>
schi vignigl az luiar puspè tot an bagn. Gea, gea, ia spèr, tgi èl turna puspè <lb/>
igl mies consort, ed alloura vign èl ad essar igl mies darscheder, èl vign betg <lb/>
a condemnar Elisabeth. Sophia, la seira, è schi criva, schi rigurousa cun <lb/>
mè, ed ia va tutegna fatg ad èlla navot digl mal. Ella hassegia mè, e <lb/>
so betg tgi ia carèz èlla da tot cor, scu ia carèz tots carstgangs, perfign </body> </text></TEI>