<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> 964 Gion Antoni Bühler <lb/>
prosperusa e flurinta.“ — „Jeu observa a vus la medema mudada; vus <lb/>
eras dal temps, cur nus fagevan ils pasturs, er be ün mattet, et uss vus <lb/>
essas ün signur, grand e ferm, sco ün vezza paucs de quels qua pro nus“, <lb/>
respundet Marinella cun ün sentiment d' admiraziun, considerand il bel <lb/>
5 giuven cun ögls glüschints. „Avant tot“, continuet Gianin — el era in <lb/>
verdad il caçiadur — „jeu vus sto ingraziar per il blers e buns serveçs, ils <lb/>
quals vus haveis prestai quest' estad a mia mamma nel bagn d' Alvagni; <lb/>
ella mai non ven unfia (stüffia) da vus laudar. Vus la haveis curada sco <lb/>
üna vera figlia, e quei jeu mai vus imblederà, mia buna Marinella.“ Gianin <lb/>
10 se mettet uss a seser sün üna platta sper Marinella, … e quella l' invitet da <lb/>
partir cun ella siu past frugal e Gianin acceptet l' invitaziun; el avrit però <lb/>
er sia tascha e prendet da quella üna bella pulpa et ün toc paun alv e <lb/>
necessitet sia amitga, dad er gustar sia merenda. Els sesettan amò ditg <lb/>
sper la fontauna, discurrend dal temp passau e relatand l' ün al auter <lb/>
15 quei, che era success cun els, daplü che els non se havevan vis plü. Els <lb/>
eran aschi beai, ch' els non observettan, co il temps passet e che il solegl <lb/>
s' avicinava al Curvèr. Ma tandem s' alzet Marinella, schend: „Miu bun <lb/>
amitg, il serà temps, che jeu me metti in via per casa, sche jeu non vögl <lb/>
esser surpresa dalla notg“. „Jeu vus accompagna, buna amitga, fin a <lb/>
20 Salogf“, respundet Gianin, „vus haveis nagut da temer in mia compagnia“. <lb/>
Discurrend els fagettan quels paucs pass dalla fontauna fin alla porta della <lb/>
baselgia; là els se fermettan, e Gianin schet: „Jeu sto aunc far üna curta <lb/>
oraziun qua, avant bandunar quest löc della benedicziun“. Marinella avrit <lb/>
la porta e tots dus intrettan, orettan intgüns „Aves“ cun profunda devoziun <lb/>
25 … e bandunettan allura il tempel dellas grazias cun sentiments de <lb/>
beatezza. <lb/>
Els prendettan la via da vart sinistra della Toisa, la quala stava <lb/>
qua trista avant els cun ses pasculs bandunai. Sün lur via els passettan <lb/>
tot quels locs, inua els havevan tramagliau d' infants. Arrivand pro il crap, <lb/>
30 sün il qual Gianin haveva intonau il cant, al qual Marinella haveva respost <lb/>
dalla Toisa, il giuven se fermet e schet: „Te regordas, Marinella, co nus <lb/>
havein cantau qua üna gada e che tü mi has büttau da tiu zupel ün <lb/>
matg da striaunas coçnas avant mes peis? In quel se recattava üna rara <lb/>
striauna alva, sco ün symbol della puritad e dell' innocenzia. Tü me <lb/>
35 havevas advertiu cun ils dus ultims vers: [p. 261] „E la manten mi fresca, <lb/>
bella — Sche tü pro mei vol returnar.“ Jeu hai in verdad conservau il bel <lb/>
matg, e sche jeu non sbaglia, el sto aunc esser da cattar in mia stanza <lb/>
ad Alvaschein. Las flurs seran bein seccas e passas, ma la donatura … eis <lb/>
plü fresca che mai in mia regordanza e memoria“. <lb/>
40 Els continuettan lur via fin al crest della Motta Vallacca. La els </body> </text></TEI>
