256 Iachiam Bifrun
par tuots adattô. Eau (nu) nu sæ sch' eau daia da bijnœf auisêr, ueziand
che quaista chianzun uain tauntas uuotas chiantæda als suords, quæls chi
à bijschœ uar azuoglian lur uraglies sco l's serpains Aspides, par nun udir
la uusth da quel chi inchiaunta à milgras chiosas. Aque che nus hauain
acchiattô ils cudesths Græcs, chi sun sainza menda, hauain nus uuluieu in
Latin, hauiand nus saluo taunt sco s' ho pudieu la püra nettija dalg pled
Romaun. Par tæl sch' ünqualchiosa nu chiaunta sco la uijglia æditiun
schinu daiē adüntrat pisser che aquella saia da nus blasmêda mu hegien
uiuaunt cusselg da las nossas annotaciuns: alhura
giaien dsieua aque chi sumaglia ad els l'g
plü bœn. Aque taunt gieuer detten tiers
a l' hunestæd, che nu cundannen
aque chels nu cugniouschen,
quæl che gio ho ludo la segonda:
… uuotta aquel plü
grand pastur de la baselgia.
… Liun l'g dij
schæuel. Sto
saun.
[f. hr] ALLA CHRISTIAVNA GIVVENTVNA D' AGNEdina, Jachiam
Bifrun ù Tüschet, auuoira salüd, da dieu pædar três nos
signer Jesum Christum.
BAIN ch' eau pòs cuschidrêr che aquaista mia houra nu uigna da
touts ludeda, & brichia sullettamang da quels chi s' incligien poick, dimperse
er da quels chi saun ünqualchiosa. Imperscho parmur da que num' hæ
eau mæ astramentò, ch' eau m' hegia taunt mais spargnio ne cun la fadia
ne cun l'g cuost da cūplîr aquaista mia (suainter chella sumaglia à mi)
bsügniusa lauur. Per che l'g mês pissijr es adüna sto aquaist, che l' hum
saia culpaūt in tuots ses fats, da scherchier aque chi perprain uia a l' hunur
da dieu, ne hauair temma daquels chi blêsman chioses hunêstas. Da quæls
ch' ilg muond mæ nun es sto chialastria, & huossa n' [f. hv] es (cun pijs)
plü abundaunza co mæ. Et gio perfin huossa, auns co ch' eau cūplêscha
aquaista lauur, uaun qualchiūs d' aquels laschãd oura traunter l'g pœuel
aquaists plêds. Vna part dian: che nu saia pussibel da scriuer indret l'g
Arumaunsth, per che schi füs sto pussibel dalg scriuer, schi l'g hauessen
êr nos uijlgs, quels chi sun stôs sappiains, scrit. Ad aquæls ch' eau
arispuond: cun sappiains che nos uijlgs saien stôs, aque nu sæ eau
brichia bgier, mu per che nos plêd nu s' possa scriuer nun es da crair,
s' pudiant scriuer l'g Tudaistck, l'g Frãschosth, à ôtêrs lãguax quæls chi
<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> 256 Iachiam Bifrun <lb/>
par tuots adattô. Eau (nu) nu sæ sch' eau daia da bijnœf auisêr, ueziand <lb/>
che quaista chianzun uain tauntas uuotas chiantæda als suords, quæls chi <lb/>
à bijschœ uar azuoglian lur uraglies sco l's serpains Aspides, par nun udir <lb/>
la uusth da quel chi inchiaunta à milgras chiosas. Aque che nus hauain <lb/>
acchiattô ils cudesths Græcs, chi sun sainza menda, hauain nus uuluieu in <lb/>
Latin, hauiand nus saluo taunt sco s' ho pudieu la püra nettija dalg pled <lb/>
Romaun. Par tæl sch' ünqualchiosa nu chiaunta sco la uijglia æditiun <lb/>
schinu daiē adüntrat pisser che aquella saia da nus blasmêda mu hegien <lb/>
uiuaunt cusselg da las nossas annotaciuns: alhura <lb/>
giaien dsieua aque chi sumaglia ad els l'g <lb/>
plü bœn. Aque taunt gieuer detten tiers <lb/>
a l' hunestæd, che nu cundannen <lb/>
aque chels nu cugniouschen, <lb/>
quæl che gio ho ludo la segonda: <lb/>
… uuotta aquel plü <lb/>
grand pastur de la baselgia. <lb/>
… Liun l'g dij <lb/>
schæuel. Sto <lb/>
saun. <lb/>
[f. hr] ALLA CHRISTIAVNA GIVVENTVNA D' AGNEdina, Jachiam <lb/>
Bifrun ù Tüschet, auuoira salüd, da dieu pædar três nos <lb/>
signer Jesum Christum. <lb/>
BAIN ch' eau pòs cuschidrêr che aquaista mia houra nu uigna da <lb/>
touts ludeda, & brichia sullettamang da quels chi s' incligien poick, dimperse <lb/>
er da quels chi saun ünqualchiosa. Imperscho parmur da que num' hæ <lb/>
eau mæ astramentò, ch' eau m' hegia taunt mais spargnio ne cun la fadia <lb/>
ne cun l'g cuost da cūplîr aquaista mia (suainter chella sumaglia à mi) <lb/>
bsügniusa lauur. Per che l'g mês pissijr es adüna sto aquaist, che l' hum <lb/>
saia culpaūt in tuots ses fats, da scherchier aque chi perprain uia a l' hunur <lb/>
da dieu, ne hauair temma daquels chi blêsman chioses hunêstas. Da quæls <lb/>
ch' ilg muond mæ nun es sto chialastria, & huossa n' [f. hv] es (cun pijs) <lb/>
plü abundaunza co mæ. Et gio perfin huossa, auns co ch' eau cūplêscha <lb/>
aquaista lauur, uaun qualchiūs d' aquels laschãd oura traunter l'g pœuel <lb/>
aquaists plêds. Vna part dian: che nu saia pussibel da scriuer indret l'g <lb/>
Arumaunsth, per che schi füs sto pussibel dalg scriuer, schi l'g hauessen <lb/>
êr nos uijlgs, quels chi sun stôs sappiains, scrit. Ad aquæls ch' eau <lb/>
arispuond: cun sappiains che nos uijlgs saien stôs, aque nu sæ eau <lb/>
brichia bgier, mu per che nos plêd nu s' possa scriuer nun es da crair, <lb/>
s' pudiant scriuer l'g Tudaistck, l'g Frãschosth, à ôtêrs lãguax quæls chi </body> </text></TEI>