304 Caspar Decurtins
In dils pli antics e pli bials bals ei la rondigniola nua che tuts datan
in a lauter il maun e saltond fuian, sepeglian e secatan. Ina buna fortuna
ha aunc manteniu all' Engiadina - sura la canzun ch' ei cantavan, pli da
vegl leutier e ch' era senza dubi era al pei dil Badus ina gada usitada 1).
5 Vein nus cumpigniau la matta en biala stiva e tier il giuc, sche lein
nus era udir ses plonschs, cura ch' ella porta schlappa mutta et udir ina
canzun de tgina:
Quista saira lain chantar
E star allegramente
10 Sch' eu non ha be quà meis char
Sch' ingio less ir a' l tscherchar
O meis char charissem
Que ch' eu ha aint in mieu man
Que non ais tuot mieu
15 Que chi' m plascha vögl pigliar
E que no' m plascha vögl laschar
Minchün piglia la sia.
Duront ch' en las canzuns d' amur s' exprima il cor, lyricamein, anflein
nus l' amur puspei sco fundament d' aur sin il qual la ballada e romanza
20 designescha ses maletgs. Bein enqual de mes auditurs vegnan ad esser
surstai d' udir de balladas e romanzas, romanzas ramontschas? Gie denter
las veglias canzuns sesanfla in bi diember de talas, che maunglan buca
seturpiar d' esser parigliadas cun las medemas producziuns d' auters pievels 2).
Tgei classic laconismus! Tgei forza et enconuschientscha en discriver
25 las pissiuns dil cor human. Con ver e precis ei mintga persuna designada,
con spert e consequent suondan ils eveniments? Nus vesein treis leghers
loschs cavaliers che van ora el lartg, lartg mund, pertgei che la via de
St. Jachen ei nuot auter che la via gronda (Heerweg), nua ch' ils viandonts
van senza ruaus vinavont. Il pli giuven denter els ha gudigniau il cor
30 della figlia dell' ustiera ed el ha dau ad ella per pégn ina „tschinta da
fin our e duos bels anels d' our“. Quels dus regals indicheschan la vegliadetgna
… della canzun, il fin aur ha zitgei misterius, la tschinta ei antica.
Raquintond el il succes de siu abenteuer de carezia als compogns auda
quei igl ustier, va tiel mistral e tgisa il giuven che vegn strufiaus sco in
35 striun. Probablamein dueva el ver strianau la giuvna u cun in' egliada
ne cun bubronda. Ch' ils striuns pudessen far quei era ina gienerala cardientscha.
… En sia dolur e sventira semeina il pauper giuven tier la gaglina
e roga ella de far vendetga. Tier auters pievels ei in utschi il sulet agit
1) Hier ist eine Lücke im Manuskript.
2)
Decurtins, Chrestomathie Bd. IX, p. 175.
<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> 304 Caspar Decurtins <lb/>
In dils pli antics e pli bials bals ei la rondigniola nua che tuts datan <lb/>
in a lauter il maun e saltond fuian, sepeglian e secatan. Ina buna fortuna <lb/>
ha aunc manteniu all' Engiadina - sura la canzun ch' ei cantavan, pli da <lb/>
vegl leutier e ch' era senza dubi era al pei dil Badus ina gada usitada 1). <lb/>
5 Vein nus cumpigniau la matta en biala stiva e tier il giuc, sche lein <lb/>
nus era udir ses plonschs, cura ch' ella porta schlappa mutta et udir ina <lb/>
canzun de tgina: <lb/>
Quista saira lain chantar <lb/>
E star allegramente <lb/>
10 Sch' eu non ha be quà meis char <lb/>
Sch' ingio less ir a' l tscherchar <lb/>
O meis char charissem <lb/>
Que ch' eu ha aint in mieu man <lb/>
Que non ais tuot mieu <lb/>
15 Que chi' m plascha vögl pigliar <lb/>
E que no' m plascha vögl laschar <lb/>
Minchün piglia la sia. <lb/>
Duront ch' en las canzuns d' amur s' exprima il cor, lyricamein, anflein <lb/>
nus l' amur puspei sco fundament d' aur sin il qual la ballada e romanza <lb/>
20 designescha ses maletgs. Bein enqual de mes auditurs vegnan ad esser <lb/>
surstai d' udir de balladas e romanzas, romanzas ramontschas? Gie denter <lb/>
las veglias canzuns sesanfla in bi diember de talas, che maunglan buca <lb/>
seturpiar d' esser parigliadas cun las medemas producziuns d' auters pievels 2). <lb/>
Tgei classic laconismus! Tgei forza et enconuschientscha en discriver <lb/>
25 las pissiuns dil cor human. Con ver e precis ei mintga persuna designada, <lb/>
con spert e consequent suondan ils eveniments? Nus vesein treis leghers <lb/>
loschs cavaliers che van ora el lartg, lartg mund, pertgei che la via de <lb/>
St. Jachen ei nuot auter che la via gronda (Heerweg), nua ch' ils viandonts <lb/>
van senza ruaus vinavont. Il pli giuven denter els ha gudigniau il cor <lb/>
30 della figlia dell' ustiera ed el ha dau ad ella per pégn ina „tschinta da <lb/>
fin our e duos bels anels d' our“. Quels dus regals indicheschan la vegliadetgna <lb/>
… della canzun, il fin aur ha zitgei misterius, la tschinta ei antica. <lb/>
Raquintond el il succes de siu abenteuer de carezia als compogns auda <lb/>
quei igl ustier, va tiel mistral e tgisa il giuven che vegn strufiaus sco in <lb/>
35 striun. Probablamein dueva el ver strianau la giuvna u cun in' egliada <lb/>
ne cun bubronda. Ch' ils striuns pudessen far quei era ina gienerala cardientscha. <lb/>
… En sia dolur e sventira semeina il pauper giuven tier la gaglina <lb/>
e roga ella de far vendetga. Tier auters pievels ei in utschi il sulet agit <lb/>
1) Hier ist eine Lücke im Manuskript. <lb/>
2) <lb/>
Decurtins, Chrestomathie Bd. IX, p. 175. </body> </text></TEI>