<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> 100 <lb/>
vagn bun.» Allura e 'la morta. La feja ha lura anzatge onns suainter <lb/>
fatg uorden, neder svulto an ena trucla, a vagn ad ella ena trucleta <lb/>
ainta man, ad ella l' a scuvearta, ad igl era aint en anî. Ella a masiro <lb/>
aint que anî, ad el era bun a gest dretg. Al bab a via quei. El a <lb/>
antschiet a far patratgamaints. La donna veva getg, c' el degi maridar <lb/>
… quella, c' igl anî vigni bun. Igl bab a gia vîa gl' anî ai det <lb/>
dalla feja a via c' al nava bagn. El a getg alla feja: «Nus dus lagn <lb/>
samaridar, la mamma veva getg quei a quei.» La feja a getg: «Quei <lb/>
seja betga far.» Mo igl bab a digna lutschea a lutschea, c' ella i <lb/>
stotgi maridar. Mo la matta partratga: «Me spetga îa ta vi schon <lb/>
far calar cun quei,» a vean sei partratg, da dumandar tres vastgias. <lb/>
Egn stotgi far la cleritad scogl sulegl a l' oter sco la glegna, a l' oter <lb/>
sco las stelas; allura ear anc en pèr pantofflas dad or (sco sch' ellas <lb/>
fussan dad or). Ad el e îa tiar i schneder, a getg, tga' l de far da <lb/>
ques vastgias aschei' ad ascheia, c' egn stotgi purtar la cleritad digl <lb/>
sulai, a l' oter stotgi easser sco la glegna a l' oter sco las stelas, a <lb/>
far en pèr pantofflas dad or. Ad e vagnia da far far tut, sco el veva <lb/>
lîa. Allura a la getg, ca la vigli anc en farirel, ca fili da sasez ad <lb/>
ena roca, ca raschuni. Ella manageva, ca qua stotg' al ceder, mo el <lb/>
é vagnia da far lujear ear quei. <lb/>
Allura a la via c' igl nizigieva nuta sadustar ad é vagnida <lb/>
segl partratg da fugir. — Ena sera cu' i vevan tschano ad i fascheva <lb/>
notg, schi a 'la lujea i farirell a la roca davo la mesa, a getg ai bab, <lb/>
tga 'la vigli oz filar ad ampruvar scogl vomi ad ampo taner curturella <lb/>
… alla roca. A sei gi vev' la mess as seas treas vastgias a las pantofflas <lb/>
… anten en satg a zupo an tgadafia. Igl bab a getg, sch' ussa <lb/>
viglin ir a litg, ad ella gi, ella tigni anc ampo curturella alla roca, <lb/>
ad el de ussa peia me antschever ad ir. <lb/>
E cur l' é sto a litg, ha ella getg a la roca: ussa cu' l clomma, <lb/>
scha gi «ea la vagn prest», ad ella prenda i satg cun aint als vastgias <lb/>
a va gio ad or a fuotscha, ad e rivada plansia veiador ancunter en <lb/>
gold, ancunter ena zella (bova) c' igl era schon fri vacher ve per la <lb/>
notg. Ad ella va aintan quella hetta ad antscheva a raschunar cun <lb/>
que um ad ampeara, sch' el la setgi betga schar pussar ampo. Al <lb/>
bun vigl ha getg caschè, la de me pussar qua en' ureala ad ampeara <lb/>
… noc' ella vommi, allura a' la getg, c' ella lessi anzanaua ir ad <lb/>
ancurir en survetsch da star a far la fantscheala, a gl' um gi, el <lb/>
satgi novas, tga la fantscheala digl retg se gest davent, a quels </body> </text></TEI>