Band: II

Seite: 1044 (RF) Zur Bandauswahl

In Band II liegen die Seitenzahlen zwischen I und 1114 (RF).
1044 Märchen
Suenter in viadi per liungas vias ei la giuvna vegnida en in stgir
uaul. Cheu era ei in eremit, che manava veta sontga. Quel ha la buoba
dumendau, sch' el savessi era dar novas de siu frar. Igl eremit ha respondiu,
quei sappi el buc; mo el hagi in etg en ina scatla, cun quel deigi ella
ira tier il morder grond. Quel hagi in affon, il qual seigi schon dapli
biars onns en letg malseuns. Mo entras igl etg en la scatla sappi ella
medegar igl affon e lu vegni il morder a far nuot dil mal ad ella. Lez
sappi forsa dar novas de siu frar.
La matta ha continuau siu viadi ed ei arrivada tier ina hetta. En
quella era negin auter ch' ina dunna, che steva sper il letg d' in affon
malsaun. La dunna ha fatg beinvegni alla matta, mo bein spert detg:
„Va po naven bein dabot, mia buna giuvna, pertgiei ti eis gartiada en la
casa d' in grond morder. Quel ei grad jus en igl uaul per in buordi lenna.
Mo sche el tuorna ed anfla tei cheu, lu fa el flucs cun tei.“ La matta
ha detg, ella lessi aunc bugient medegar quei pauper affon malsaun avon
ch' ira. Ella pren ora igl etg e strusch ha ella giu tuccau en 'gl affon cun
quel, sch' ei igl affon levaus si e curius entuorn. La mumma fuva tut ord
seseza della legria ed ella ha commondau al figl d' ira encunter al bab e
de rugar quel, de far bien cun la matta, che hagi medegau el. Cura ch' il
morder grond ha viu siu affon sauns e frestgs, ha el se smervegliau zun
fetg e dumendau, tgi hagi medegau el. Il buob ha raquintau, co ei seigi
ju e mess vitier: „Neve bab, ti fas bien cun la matta?“ Cura ch' il morder
grond ei vegnius a casa, ha la matta emprau el, sch' el sappi buca, schei
seigi in affon giu 'gl uffiern. Il morder ha respondiu, el mondi mintga di
giu 'gl uffiern, leu seigi in affon, sch' ella vegli mirar quel, deigi ella mo
suondar el. En in hoi ein els omisdus stai avon las portas digl uffiern.
Sin lur spluntar compara in terribel matgiert giavel. La mattatscha ha
domondau quei giavel, sch' ei seigi buc in affon en igl uffiern. Il demuni
rispunda: „Bein, cheu eis ei in affon, mo quel survegnas ti buc“ e lu ha
el dau in sbatt agl esch. Els han spluntau la secunda gada e lu eis ei
vegniu neutier aunc in bia pli matgiert giavel. Mo era quel ha dau in
sbatt agl esch, schi gleiti sco els ha domondau suenter igl affon. Spluntont
la tiarza gada ha in giavel, ch' era aunc bia pli macorts ch' ils dus auters,
aviert la porta. Quel ha la mattatscha dumendau, tgiei ins stuessi far, per
spindrar quei affont ord igl
uffiern. „Quel survegns ti mo cun menar siat
onns veta sontga, senza plidar in solet plaid.“
Il morder grond, che haveva se fatg nonveseivels, ha commondau alla
mattatscha, de dumendar il giavel, sch' ei seigi era speronza, ch' il morder
grond possi vegnir salvs. Sin quei ha il giavel mussau in sgarscheivel
fuorn de fiuc ed ha detg: „Quel ei semptgaus per il morder grond.“
<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> 1044 Märchen <lb/>
Suenter in viadi per liungas vias ei la giuvna vegnida en in stgir <lb/>
uaul. Cheu era ei in eremit, che manava veta sontga. Quel ha la buoba <lb/>
dumendau, sch' el savessi era dar novas de siu frar. Igl eremit ha respondiu, <lb/>
quei sappi el buc; mo el hagi in etg en ina scatla, cun quel deigi ella <lb/>
ira tier il morder grond. Quel hagi in affon, il qual seigi schon dapli <lb/>
biars onns en letg malseuns. Mo entras igl etg en la scatla sappi ella <lb/>
medegar igl affon e lu vegni il morder a far nuot dil mal ad ella. Lez <lb/>
sappi forsa dar novas de siu frar. <lb/>
La matta ha continuau siu viadi ed ei arrivada tier ina hetta. En <lb/>
quella era negin auter ch' ina dunna, che steva sper il letg d' in affon <lb/>
malsaun. La dunna ha fatg beinvegni alla matta, mo bein spert detg: <lb/>
„Va po naven bein dabot, mia buna giuvna, pertgiei ti eis gartiada en la <lb/>
casa d' in grond morder. Quel ei grad jus en igl uaul per in buordi lenna. <lb/>
Mo sche el tuorna ed anfla tei cheu, lu fa el flucs cun tei.“ La matta <lb/>
ha detg, ella lessi aunc bugient medegar quei pauper affon malsaun avon <lb/>
ch' ira. Ella pren ora igl etg e strusch ha ella giu tuccau en 'gl affon cun <lb/>
quel, sch' ei igl affon levaus si e curius entuorn. La mumma fuva tut ord <lb/>
seseza della legria ed ella ha commondau al figl d' ira encunter al bab e <lb/>
de rugar quel, de far bien cun la matta, che hagi medegau el. Cura ch' il <lb/>
morder grond ha viu siu affon sauns e frestgs, ha el se smervegliau zun <lb/>
fetg e dumendau, tgi hagi medegau el. Il buob ha raquintau, co ei seigi <lb/>
ju e mess vitier: „Neve bab, ti fas bien cun la matta?“ Cura ch' il morder <lb/>
grond ei vegnius a casa, ha la matta emprau el, sch' el sappi buca, schei <lb/>
seigi in affon giu 'gl uffiern. Il morder ha respondiu, el mondi mintga di <lb/>
giu 'gl uffiern, leu seigi in affon, sch' ella vegli mirar quel, deigi ella mo <lb/>
suondar el. En in hoi ein els omisdus stai avon las portas digl uffiern. <lb/>
Sin lur spluntar compara in terribel matgiert giavel. La mattatscha ha <lb/>
domondau quei giavel, sch' ei seigi buc in affon en igl uffiern. Il demuni <lb/>
rispunda: „Bein, cheu eis ei in affon, mo quel survegnas ti buc“ e lu ha <lb/>
el dau in sbatt agl esch. Els han spluntau la secunda gada e lu eis ei <lb/>
vegniu neutier aunc in bia pli matgiert giavel. Mo era quel ha dau in <lb/>
sbatt agl esch, schi gleiti sco els ha domondau suenter igl affon. Spluntont <lb/>
la tiarza gada ha in giavel, ch' era aunc bia pli macorts ch' ils dus auters, <lb/>
aviert la porta. Quel ha la mattatscha dumendau, tgiei ins stuessi far, per <lb/>
spindrar quei affont ord igl <lb/>
uffiern. „Quel survegns ti mo cun menar siat <lb/>
onns veta sontga, senza plidar in solet plaid.“ <lb/>
Il morder grond, che haveva se fatg nonveseivels, ha commondau alla <lb/>
mattatscha, de dumendar il giavel, sch' ei seigi era speronza, ch' il morder <lb/>
grond possi vegnir salvs. Sin quei ha il giavel mussau in sgarscheivel <lb/>
fuorn de fiuc ed ha detg: „Quel ei semptgaus per il morder grond.“ </body> </text></TEI>