<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> Märchen <lb/>
1043 <lb/>
112. La biala dunna loscha. <lb/>
Ei era ina gada ina dunna giuvna, la qualla era fetg biala e fetg <lb/>
loscha. Ella temeva de vegnir macorta cun survegnir affonts. Perquei <lb/>
eis ella ida tier ina femna veglia, ina de pigiels, ed ha rugau quella veglia, <lb/>
ch' ella vegli far, ch' ella resti adina biala. La veglia ha detg, sch' ella seigi <lb/>
contenza de buca survegnir affonts, sche vegli ella schon far, ch' ella resti <lb/>
adina biala. Allura ha la veglia priu treis cafes e mulau quels in ad in <lb/>
en in mulin alla moda veglia. Mintga gada, ch' ella mulava in cafe, ha ei <lb/>
dau si in bratg. La purla mulada ha la veglia mess sut ina schlond' en sut <lb/>
il lidimer. Ella ha scummendau alla dunna de mirar sut la schlonda, avon <lb/>
ch' ei seigi passau trent' onns. La giuvna dunna ei adina restada biala, <lb/>
d' ina colur sco vin e latg; mo buca ventireivla. Il di, cura ch' ils trent' onns <lb/>
ein stai vergai, eis ella cun l' alva della damaun ida ed ha mirau, tgei seigi <lb/>
sut la schlond' en. Cheu ha ella viu treis rustgs, in cun capetsch de prer, <lb/>
in cun capetsch de muniessa ed in cun la gnievla d' uestg. La dunna ha <lb/>
viu, che sch' ils treis affonts, che la stria ha giu mazzau, fussen naschi, <lb/>
fuss in vegnius prer, ina muniessa ed in uestg ed ella ei en pauc temps <lb/>
morta della malenconia. <lb/>
113. La buoba ed il morder grond. <lb/>
Ina dunna giuvna er' ina gada avon ina casa, nua ch' ei havevan <lb/>
biala stiva ed ella fuss era ida bugient si ad en per saltar, sch' ella havess <lb/>
buca giu in affon sin bratsch. Tut en ina gada stat avon ella in signur <lb/>
en verd e quel ha se porschiu de tener 'gl affon, denton ch' ella saulti. <lb/>
La mumma ha dau il popp agl jester, ei ida si ad en ed ha saltau ditg <lb/>
e bein. Vegnend ord casa voleva ella prender ord da maun il popp al <lb/>
signur. Mo il signur cun il il pign era stulius. En anguoscha ei la <lb/>
mumma ida a casa ed ha raquintau als ses, co ei seigi ju. Tuts eran <lb/>
grondamein contristai. Principalmein la sora voleva buca se schar consolar. <lb/>
Bargient di ella encunter la mumma: „Jeu vom ad encurir miu frar e tuornel <lb/>
buc, avon ch' jeu hai anflau el, sch' jeu stovess ira giu egl uffiern.“ Ella ei <lb/>
ida e vegnida tier ina caplutta. En quella caplutta ha ella detg ditg <lb/>
paternos, che Dieus laschi puspei anflar siu frar. Avon la caplutta ha la <lb/>
buoba viu in umm vegl, che ha dumendau ella, nua ella mondi. La buoba <lb/>
ha raquintau, co il pign seigi vegnius naven e co ella vomi per encurir <lb/>
quel. Cura ch' igl umm vegl ha giu udiu tut, ha el detg: „En quella <lb/>
caplutta ei in fest coller; quel pren ti, e nua ch' il fest va, va ti suenter.“ <lb/>
La buoba ei turnada en la caplutta, ha anflau il fest, ed ei da leudenvi ida, <lb/>
nua che quel manava ella. <lb/>
66* </body> </text></TEI>