Band: II

Seite: 1039 (RF) Zur Bandauswahl

In Band II liegen die Seitenzahlen zwischen I und 1114 (RF).
Märchen
1039
buc en la capialla. Si dies duevas ti purtar
el.“ „Mo sche l' autra gada
vi jeu schon far meglier,“ ha il mat respondiu. L' auter marcau ha la
mumma termess el per cumprar in bi piertg. Tut leds, de quella gada saver
far endretg la commissiun, va il mat a marcau, cumpr' in bi piertg e porta
lura quel en in sughet si dies tochen casa. Schon dalunsch vesa la mumma
a vegnint siu perdert fegl cun il piertg strunglau si dies. Ella va encunter
ad el e savilla tribel sur sia
tupadat. „Quei ei la davosa gada, ch' jeu
termettel tei a marcau,“ di la mumma, „sche ti sas buca s' enschignar pli
perdert. Ligiavas il piertg en in sughet e runavas el suenter.“ Cura ch' ei
gliei puspei stau marcau, ha il fegl rugau aschi ditg vid la mumma, ch' ella
ha turnau a schar ira el. Quella gada dovev' el cumprar ina cazzetta. El
ha maniau, d' esser fetg perderts, ha ligiau la cazzetta en in sughet e runau
ella aschia tochen casa. Vegnent tier la mumma havev' el isau giu il funs
della cazzetta e lezza ha fatg ina terribla sbarrada cun el. Da leu denvi
ha la mumma buca schau ira pli il tapalori a marcau.
108. La feglia reuna.
Dil temps, ch' ils affonts vegnevan quei, ch' ils gieniturs giavischavan,
era ei ina mumma, che havev' ina feglia fetg malperderta. Vilada sur las
cattavegnas della feglia ha la mumma detg: „Jeu lessel, che ti fusses ina
reuna!“ ed enaquella ei la buoba stada ina reuna.
La mumma haveva mo quella feglia ed era buca de trustiar pli, che
quella era vegnida ina reuna. La mumma ei ida pertut entuorn tier prers
e signurs; mo negin saveva gidar ella. Finalmein eis ella ida tier in
capuciner e quel ha detg, sch' ella savessi rabitschar la reuna entochen tier
igl altar, cura ch' el ditgi messa, sche vegli el turnar a far vegnir ella in
carstgaun. La mumma ha ton ditg e ton liung se dau breigia, ch' ella ha
rabitschau la reuna tier igl altar, cura ch' il capuciner legieva messa, ed en
quei moment, cura ch' il capuciner ha giu finiu la messa, ei la buoba puspei
stada in carstgaun sco avon. Sch' ella ei buca morta, viv' ella aunc.
109. La candeila.
Ina gada era ei ina veglia tschocca, che magliava glieut. Quella
haveva serau en in buob en nuegl de cauras e lev' engarschar quel, entochen
ch' el vegniess grass. Mintga damaun, cura ch' ella schava ira las cauras,
tuccava ella quellas si dies, ch' il buob sappi buca vegnir ora cramados sin
ellas. Il buob ha ditg patertgau suenter, co el savessi mitschar, ed ina
damaun eis el semess sut il venter della caura gronda e ha seteniu vid la
palegna liunga. La veglia tschocca ha saviu strichar sil dies alla caura
gronda, sco ella ha voliu, ella ha nuota encorschiu il buob ed ha schau ira
la caura. La caura gronda ei curida egl uaul e leu ha il buob se fatgs
<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> Märchen <lb/>
1039 <lb/>
buc en la capialla. Si dies duevas ti purtar <lb/>
el.“ „Mo sche l' autra gada <lb/>
vi jeu schon far meglier,“ ha il mat respondiu. L' auter marcau ha la <lb/>
mumma termess el per cumprar in bi piertg. Tut leds, de quella gada saver <lb/>
far endretg la commissiun, va il mat a marcau, cumpr' in bi piertg e porta <lb/>
lura quel en in sughet si dies tochen casa. Schon dalunsch vesa la mumma <lb/>
a vegnint siu perdert fegl cun il piertg strunglau si dies. Ella va encunter <lb/>
ad el e savilla tribel sur sia <lb/>
tupadat. „Quei ei la davosa gada, ch' jeu <lb/>
termettel tei a marcau,“ di la mumma, „sche ti sas buca s' enschignar pli <lb/>
perdert. Ligiavas il piertg en in sughet e runavas el suenter.“ Cura ch' ei <lb/>
gliei puspei stau marcau, ha il fegl rugau aschi ditg vid la mumma, ch' ella <lb/>
ha turnau a schar ira el. Quella gada dovev' el cumprar ina cazzetta. El <lb/>
ha maniau, d' esser fetg perderts, ha ligiau la cazzetta en in sughet e runau <lb/>
ella aschia tochen casa. Vegnent tier la mumma havev' el isau giu il funs <lb/>
della cazzetta e lezza ha fatg ina terribla sbarrada cun el. Da leu denvi <lb/>
ha la mumma buca schau ira pli il tapalori a marcau. <lb/>
108. La feglia reuna. <lb/>
Dil temps, ch' ils affonts vegnevan quei, ch' ils gieniturs giavischavan, <lb/>
era ei ina mumma, che havev' ina feglia fetg malperderta. Vilada sur las <lb/>
cattavegnas della feglia ha la mumma detg: „Jeu lessel, che ti fusses ina <lb/>
reuna!“ ed enaquella ei la buoba stada ina reuna. <lb/>
La mumma haveva mo quella feglia ed era buca de trustiar pli, che <lb/>
quella era vegnida ina reuna. La mumma ei ida pertut entuorn tier prers <lb/>
e signurs; mo negin saveva gidar ella. Finalmein eis ella ida tier in <lb/>
capuciner e quel ha detg, sch' ella savessi rabitschar la reuna entochen tier <lb/>
igl altar, cura ch' el ditgi messa, sche vegli el turnar a far vegnir ella in <lb/>
carstgaun. La mumma ha ton ditg e ton liung se dau breigia, ch' ella ha <lb/>
rabitschau la reuna tier igl altar, cura ch' il capuciner legieva messa, ed en <lb/>
quei moment, cura ch' il capuciner ha giu finiu la messa, ei la buoba puspei <lb/>
stada in carstgaun sco avon. Sch' ella ei buca morta, viv' ella aunc. <lb/>
109. La candeila. <lb/>
Ina gada era ei ina veglia tschocca, che magliava glieut. Quella <lb/>
haveva serau en in buob en nuegl de cauras e lev' engarschar quel, entochen <lb/>
ch' el vegniess grass. Mintga damaun, cura ch' ella schava ira las cauras, <lb/>
tuccava ella quellas si dies, ch' il buob sappi buca vegnir ora cramados sin <lb/>
ellas. Il buob ha ditg patertgau suenter, co el savessi mitschar, ed ina <lb/>
damaun eis el semess sut il venter della caura gronda e ha seteniu vid la <lb/>
palegna liunga. La veglia tschocca ha saviu strichar sil dies alla caura <lb/>
gronda, sco ella ha voliu, ella ha nuota encorschiu il buob ed ha schau ira <lb/>
la caura. La caura gronda ei curida egl uaul e leu ha il buob se fatgs </body> </text></TEI>