<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> Märchen <lb/>
1039 <lb/>
buc en la capialla. Si dies duevas ti purtar <lb/>
el.“ „Mo sche l' autra gada <lb/>
vi jeu schon far meglier,“ ha il mat respondiu. L' auter marcau ha la <lb/>
mumma termess el per cumprar in bi piertg. Tut leds, de quella gada saver <lb/>
far endretg la commissiun, va il mat a marcau, cumpr' in bi piertg e porta <lb/>
lura quel en in sughet si dies tochen casa. Schon dalunsch vesa la mumma <lb/>
a vegnint siu perdert fegl cun il piertg strunglau si dies. Ella va encunter <lb/>
ad el e savilla tribel sur sia <lb/>
tupadat. „Quei ei la davosa gada, ch' jeu <lb/>
termettel tei a marcau,“ di la mumma, „sche ti sas buca s' enschignar pli <lb/>
perdert. Ligiavas il piertg en in sughet e runavas el suenter.“ Cura ch' ei <lb/>
gliei puspei stau marcau, ha il fegl rugau aschi ditg vid la mumma, ch' ella <lb/>
ha turnau a schar ira el. Quella gada dovev' el cumprar ina cazzetta. El <lb/>
ha maniau, d' esser fetg perderts, ha ligiau la cazzetta en in sughet e runau <lb/>
ella aschia tochen casa. Vegnent tier la mumma havev' el isau giu il funs <lb/>
della cazzetta e lezza ha fatg ina terribla sbarrada cun el. Da leu denvi <lb/>
ha la mumma buca schau ira pli il tapalori a marcau. <lb/>
108. La feglia reuna. <lb/>
Dil temps, ch' ils affonts vegnevan quei, ch' ils gieniturs giavischavan, <lb/>
era ei ina mumma, che havev' ina feglia fetg malperderta. Vilada sur las <lb/>
cattavegnas della feglia ha la mumma detg: „Jeu lessel, che ti fusses ina <lb/>
reuna!“ ed enaquella ei la buoba stada ina reuna. <lb/>
La mumma haveva mo quella feglia ed era buca de trustiar pli, che <lb/>
quella era vegnida ina reuna. La mumma ei ida pertut entuorn tier prers <lb/>
e signurs; mo negin saveva gidar ella. Finalmein eis ella ida tier in <lb/>
capuciner e quel ha detg, sch' ella savessi rabitschar la reuna entochen tier <lb/>
igl altar, cura ch' el ditgi messa, sche vegli el turnar a far vegnir ella in <lb/>
carstgaun. La mumma ha ton ditg e ton liung se dau breigia, ch' ella ha <lb/>
rabitschau la reuna tier igl altar, cura ch' il capuciner legieva messa, ed en <lb/>
quei moment, cura ch' il capuciner ha giu finiu la messa, ei la buoba puspei <lb/>
stada in carstgaun sco avon. Sch' ella ei buca morta, viv' ella aunc. <lb/>
109. La candeila. <lb/>
Ina gada era ei ina veglia tschocca, che magliava glieut. Quella <lb/>
haveva serau en in buob en nuegl de cauras e lev' engarschar quel, entochen <lb/>
ch' el vegniess grass. Mintga damaun, cura ch' ella schava ira las cauras, <lb/>
tuccava ella quellas si dies, ch' il buob sappi buca vegnir ora cramados sin <lb/>
ellas. Il buob ha ditg patertgau suenter, co el savessi mitschar, ed ina <lb/>
damaun eis el semess sut il venter della caura gronda e ha seteniu vid la <lb/>
palegna liunga. La veglia tschocca ha saviu strichar sil dies alla caura <lb/>
gronda, sco ella ha voliu, ella ha nuota encorschiu il buob ed ha schau ira <lb/>
la caura. La caura gronda ei curida egl uaul e leu ha il buob se fatgs </body> </text></TEI>