<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> 1038 <lb/>
… Märchen <lb/>
vies cavagl.“ „Esser eis ti in fin coga!“ di il padrin; „mo questa notg <lb/>
stos ti prender ora sut il tgil de mei e mia dunna il batlini e lu aunc <lb/>
ord det alla dunna igl ani.“ <lb/>
„Sche ti sas far quei, eis ti veramein in fin <lb/>
lader.“ „Quei vi jeu <lb/>
schon far“ rispund' il figliol. El va a casa e fa in terment umm de strom <lb/>
e lez port' el entuorn mesa notg d' ina scala si, si per las finiastras dil <lb/>
padrin. Il padrin vesa quei e di si per la <lb/>
dunna: „Uss ei il cugliun cheu, <lb/>
a quel vi jeu dar batlini.“ El leva spert e dat in terment stausch a quei <lb/>
umm strom, se cartent de stuschar il figliol della scala giu. Quei umm strom <lb/>
ei ruclaus ed jus in toc della via vi. Denton ei il figliol se postaus si <lb/>
sper 'gl esch casa; pertgei el sminava, che siu padrin vessi scrupel, co ei <lb/>
massi cun il figliol, e vegnessi o, per mirar, nua ch' el seigi. Richtig, il <lb/>
padrin di si per la dunna vonzei: „Jeu stoi tonaton ira giu per mirar, <lb/>
tgei il figliol fa, sch' el ei aunc en vita, ne tgei.“ El leva e va giuado. <lb/>
Denton vegn il figliol en stiva, fa la vusch dil padrin e di si per la dunna: <lb/>
„Ti podesses aunc dar, avon ch' jeu vom, il batlini ed igl ani. Quei figliol <lb/>
ei ton in cugliun, ch' ins sa se fidar nuot ded el.“ La dunna, se cartent, <lb/>
ch' ei seigi siu umm, dat neu il batlini ed igl ani. Il figliol va giu ed il <lb/>
padrin vegn quort temps suenter en combra. La dunna damonda, tgei siu <lb/>
figliol fetschi. Igl umm di, el hagi viu nuot. Sin quei di la dunna: „Igl <lb/>
ani ed il batlini vens ti bein haver mess en truca, ch' el possi buca tier.“ <lb/>
Mo' gl umm voleva saver de quei nuot e per ussa ein il padrin sia dunna <lb/>
se fatgs en, ch' ei seigien cuglienai. L' autra damaun vegn il figlol cun igl <lb/>
ani ed il batlini ed il padrin ha stoviu confessar, ch' el hagi empriu il <lb/>
mistregn de lader en uorden. <lb/>
107. Jl tup fegl. <lb/>
Ei era ina gada ina dunna, che haveva mo in fegl. Quei fegl ha la <lb/>
dunna termess a marcau per cumprar guilas de cuser. De vignir de marcau <lb/>
ei il buob suatius ad in umm, che mava cun in blach fein, ed el ha priu e <lb/>
catschau las guilas en quei blach, per buca piarder ellas aschi tgiunsch. <lb/>
Mo cura ch' els ein vegni a casa, anflav' il mat buca pli las guilas el fein <lb/>
ed el ha stoviu ira a casa sia senza las guilas. Tut trests ha el raquintau <lb/>
alla mumma, co ei seigi ju, e quella ha detg: „ti pos esser in toc tup, <lb/>
catschavas las guilas en la capiala, sche havesses ti uss' ellas.“ L' autra <lb/>
gada ha la mumma termess el a marcau, per cumprar in tarden. Il mat <lb/>
se regordava fetg bein tgei, che la mumma haveva detg, e suenter haver <lb/>
cumprau il tarden, ha el catschau quel en la capialla ed ei vegnius aschia <lb/>
cun quel a casa. Quella gada cartev' el de ver fatg endretg alla mumma. <lb/>
Mo la mumma ha sevilau e detg: „Schniap, che ti eis, in tarden catsch' ins </body> </text></TEI>