Band: II

Seite: 1037 (RF) Zur Bandauswahl

In Band II liegen die Seitenzahlen zwischen I und 1114 (RF).
Märchen 1037
ha igl jester aviert e domondau il spus, sch' el vegli vegnir cun el. Il
spus ha detg, ch' el vegli schon vegnir ed els dus ein i d' in grond zuler
en, entochen ch' els ein arrivai en ina bialla baselgia. Quella era plein
candeilas, che ardevan. Traso vegnivan entginas stizzadas ed autras
envidadas. Il spus ha domondau, tgiei quei monti. Igl jester ha detg,
che mintga candeila vegli dir la veta d' in carstgaun e mintga gada, ch' ina
candeila vegni envidada, neschi enzatgi e mintga gada, ch' ina vegni stizzada,
mieri enzitgi. Il spus ha domondau de ver sia candeila ed igl jester ha
mussau quella ad el. Ella era sin stizzar ora. Tumentaus ha il spus
dumendau, de stgar turnar a casa, e quei ha igl jester bugient dau tier.
Els ein ira d' in zuler ora; igl jester ha aviert la porta gronda fier ed il
spus ei vegnius si el santeri. Ei era bi di; mo il santeri era buca sco
avon. Il spus ha voliu ira en sia casa; mo quella era fatga giu e negin
saveva zitgiei de quels, ch' eran stai leu. Il spus ei jus tiel farrer e quel
ha mirau suenter els cudischs e saviu de dir d' in spus, che seigi jus a
piarder avon tschien onns sil di de nozzas. L' autra damaun ei il spus, uss
in umm fetg vegl, morts en casa parvenda.
106. Il padrin ed il figliol.
Ei era ina gada in padrin beinston, che havev' in figliol fetg pauper
e quel ha lu aunc pers ses gieniturs schon bauld. El ha priu il figliol
tier el e tratg si el e cura ch' el ei staus gronds, sche ha el dau daners ad
el ed ha detg, ch' el deigi ira ad enprender in mistregn, qual, ch' el vegli
e sch' ei meunchi daners, sche detti el. Il figliol pren ils daners e va pli
lunsch. Mo suenter treis jamnas tuorn' el tier il padrin anavos. Quel
di:
„Has schon empriu ora in mistregn?“ Il figliol
di: „Jeu hai empriu
d' engular, quei sai jeu ussa.“ „Mo eis in fin lader?“ damond' il padrin.
Il figliol ha maniau bein. Ussa di il padrin: „Sche ti eis aschi fins,
sche stos ti engular questa notg ord miu nuegl il pli bi cavagl e vegnir
cun quel damaun tier mei.“ En quei nuegl eran sis bials cavals. Il
padrin ha detg als fumegls, de ver quella notg bein adatg sin ils cavals,
ei vegni laders ed ils fumegls han empermess de vigliar l' entira notg. Il
figliol se trai en de femna veglia e va entuorn las diesch della sera si,
mira digl esch dil nuegl en e vesa cheu ils ummens. El roga quels, ch' els
dovessen schar vegnir en ina paupra femna veglia a cauld, ei seigi tont
freid. Ils ummens han lubiu quei. Cu la veglia ei stada en nuegl, sche
ha ella giu a mogna a mintgin in glasin vinars, ch' ei scauldi en. Tut ils
fumegls han buiu in glasin per in ed lu entschiet a dormir, pertgei il
vinars conteneva dierma. Il figliol ha lu saviu prender commodeivlamein
il cavagl ord nuegl, el va en tiel padrin e di: „Bien di padrin, cheu veis
<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> Märchen 1037 <lb/>
ha igl jester aviert e domondau il spus, sch' el vegli vegnir cun el. Il <lb/>
spus ha detg, ch' el vegli schon vegnir ed els dus ein i d' in grond zuler <lb/>
en, entochen ch' els ein arrivai en ina bialla baselgia. Quella era plein <lb/>
candeilas, che ardevan. Traso vegnivan entginas stizzadas ed autras <lb/>
envidadas. Il spus ha domondau, tgiei quei monti. Igl jester ha detg, <lb/>
che mintga candeila vegli dir la veta d' in carstgaun e mintga gada, ch' ina <lb/>
candeila vegni envidada, neschi enzatgi e mintga gada, ch' ina vegni stizzada, <lb/>
mieri enzitgi. Il spus ha domondau de ver sia candeila ed igl jester ha <lb/>
mussau quella ad el. Ella era sin stizzar ora. Tumentaus ha il spus <lb/>
dumendau, de stgar turnar a casa, e quei ha igl jester bugient dau tier. <lb/>
Els ein ira d' in zuler ora; igl jester ha aviert la porta gronda fier ed il <lb/>
spus ei vegnius si el santeri. Ei era bi di; mo il santeri era buca sco <lb/>
avon. Il spus ha voliu ira en sia casa; mo quella era fatga giu e negin <lb/>
saveva zitgiei de quels, ch' eran stai leu. Il spus ei jus tiel farrer e quel <lb/>
ha mirau suenter els cudischs e saviu de dir d' in spus, che seigi jus a <lb/>
piarder avon tschien onns sil di de nozzas. L' autra damaun ei il spus, uss <lb/>
in umm fetg vegl, morts en casa parvenda. <lb/>
106. Il padrin ed il figliol. <lb/>
Ei era ina gada in padrin beinston, che havev' in figliol fetg pauper <lb/>
e quel ha lu aunc pers ses gieniturs schon bauld. El ha priu il figliol <lb/>
tier el e tratg si el e cura ch' el ei staus gronds, sche ha el dau daners ad <lb/>
el ed ha detg, ch' el deigi ira ad enprender in mistregn, qual, ch' el vegli <lb/>
e sch' ei meunchi daners, sche detti el. Il figliol pren ils daners e va pli <lb/>
lunsch. Mo suenter treis jamnas tuorn' el tier il padrin anavos. Quel <lb/>
di: <lb/>
„Has schon empriu ora in mistregn?“ Il figliol <lb/>
di: „Jeu hai empriu <lb/>
d' engular, quei sai jeu ussa.“ „Mo eis in fin lader?“ damond' il padrin. <lb/>
Il figliol ha maniau bein. Ussa di il padrin: „Sche ti eis aschi fins, <lb/>
sche stos ti engular questa notg ord miu nuegl il pli bi cavagl e vegnir <lb/>
cun quel damaun tier mei.“ En quei nuegl eran sis bials cavals. Il <lb/>
padrin ha detg als fumegls, de ver quella notg bein adatg sin ils cavals, <lb/>
ei vegni laders ed ils fumegls han empermess de vigliar l' entira notg. Il <lb/>
figliol se trai en de femna veglia e va entuorn las diesch della sera si, <lb/>
mira digl esch dil nuegl en e vesa cheu ils ummens. El roga quels, ch' els <lb/>
dovessen schar vegnir en ina paupra femna veglia a cauld, ei seigi tont <lb/>
freid. Ils ummens han lubiu quei. Cu la veglia ei stada en nuegl, sche <lb/>
ha ella giu a mogna a mintgin in glasin vinars, ch' ei scauldi en. Tut ils <lb/>
fumegls han buiu in glasin per in ed lu entschiet a dormir, pertgei il <lb/>
vinars conteneva dierma. Il figliol ha lu saviu prender commodeivlamein <lb/>
il cavagl ord nuegl, el va en tiel padrin e di: „Bien di padrin, cheu veis </body> </text></TEI>