Band: XIV

Seite: 77 Zur Bandauswahl

In Band XIV liegen die Seitenzahlen zwischen 1 und 160.
83
vîa ca quella donna é gnida cun en tgavester senta man ad ha getg
sco a Josep, ca 'l dé betga zappar sels pluschains ad ha fiers an quei
il tgavester ancunter el; mo el igl ha tgappo sei ad ha fiers anavos,
c' el é sgulo ad ella sur il tgea aint ad ella é vagnida en tgaval. Allura
l' ha' l unschia a getg: «Sch' ti mi das gest ussa or il meas frar, sch' egl
bien a dretg a schiglio ta mazzi.» El ha do culla peitscha a fatg dar
or il seas frar a tut quei ca 'la veva anc.
Allura eni is ansemel ancunter i martgea a sen viedi ha il Jacob
getg, c' el vegi questa notg manîa culla si donna. Josep é sen quei
gnîa grittanto ad i ha fiers cun tgaval a tgan sur en grep ad é îa a
tgea. La sera, cur c' el é îa a litg culla donna, scha ha 'la getg: «Questa
sera has miglra luna e mettas betga la spada tranter nus.» Quei é curdo
sei a Josep. La daman ha' l prîa la si cana ad é îa or noc' el veva fiers
giau Jacob ad el é îa vei a pitgea culla cana sei frar, ca era mort a
segl tgaval a segl tgan, a tuts en gnis vivs. Allura eni is tier il casti,
a la princessa é gnida ancunter a saveva betga, quai ca fuss i seas um.
Josep é allura îa vei tier ella ad ha raquinto tut, a qua schegna l' istorgia
… da Jacob a Josep.
L' ISTORGIA DA QUEL CA LAVURAVA NUIDAS.
Agl era en' ea en giuven ca lavurava betga bugent, ampo en drai.
El ha tartgea dad ir a s' angaschar tigl militer. El é îa an en martgea
a gnia an l' armada dil retg. Ad agl militer semettev' el aint bagn ad
é gnîa anavant a principalmeng vev' el plascher vedi sagittar a sagittava
… era fetg bagn. El é sto quater onns an que survetsch dil retg,
allura ha' l sapartartgea dad ir a tgea a far il catschadur. El ha cumpro
… en stuzer [a]d é îa. Agl era en gi beal, il sulei scalirava ad el veva
da far en lung viedi toc' el era a tgea. El é vagnia an en gold ad ha
sapartartgea da pussar ampoet ad el ha samess giau. Agl é betg îa gi,
scha veani en signur da là nà, a nà ancunter el. Els sasalidan. Que
signur igl ampeara, sch' el segi en bun catschadur, scha 'l fussi bun
da sagittar en urs. Tschel ha getg caschei. Agl é betga îa gi scha veani
surangio en tarment ursun. El ha pria il seas guaffen, masiro a tratg
a tuc gest trai tgea ca' l ha do nign otra manada. Allura ha' l getg quei
um, ca sch' el vigli far quei c' el gitgi, veg' el daners avunda. Tschel
ha amparo: «Moscha tge é quei, scha 'gl é pussevel vi jau far ei.» Il
<TEI> <teiHeader> <fileDesc> <titleStmt> <title type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition>Digitalisierte Ausgabe</edition> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">1</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Köln</pubPlace> <publisher> <orgName>Sprachliche Informationsverarbeitung, Universität zu Köln</orgName> <email>buero@spinfo.uni-koeln.de</email> <address> <addrLine>Albertus-Magnus-Platz</addrLine> <addrLine>50923 Köln</addrLine> </address> </publisher> <availability> <licence target="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/de/"> <p>Distributed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial 3.0 Unported License.</p> </licence> </availability> </publicationStmt> <sourceDesc> <bibl>Decurtins, Caspar: Rätoromanische Chrestomathie</bibl> <biblFull> <titleStmt> <title level="m" type="main">Rätoromanische Chrestomathie</title> <author> <persName> <surname>Decurtins</surname> <forename>Caspar</forename> </persName> </author> </titleStmt> <editionStmt> <edition n="1"/> </editionStmt> <extent> <measure type="pages">7260</measure> </extent> <publicationStmt> <pubPlace>Erlangen</pubPlace> <publisher> <name>Vollmöller, Karl</name> </publisher> </publicationStmt> </biblFull> <msDesc> <msIdentifier> <repository>Digizeitschriften.de</repository> </msIdentifier> <physDesc> <typeDesc> <p>Chrestomatie</p> </typeDesc> </physDesc> </msDesc> </sourceDesc> </fileDesc> <encodingDesc> <p>Dieses Werk wurde in XML/TEI P5 kodiert.</p> </encodingDesc> <profileDesc> <langUsage> <language>Rhaeto Romanic</language> </langUsage> <textClass></textClass> </profileDesc> </teiHeader> <text> <body> 83 <lb/>
vîa ca quella donna é gnida cun en tgavester senta man ad ha getg <lb/>
sco a Josep, ca 'l dé betga zappar sels pluschains ad ha fiers an quei <lb/>
il tgavester ancunter el; mo el igl ha tgappo sei ad ha fiers anavos, <lb/>
c' el é sgulo ad ella sur il tgea aint ad ella é vagnida en tgaval. Allura <lb/>
l' ha' l unschia a getg: «Sch' ti mi das gest ussa or il meas frar, sch' egl <lb/>
bien a dretg a schiglio ta mazzi.» El ha do culla peitscha a fatg dar <lb/>
or il seas frar a tut quei ca 'la veva anc. <lb/>
Allura eni is ansemel ancunter i martgea a sen viedi ha il Jacob <lb/>
getg, c' el vegi questa notg manîa culla si donna. Josep é sen quei <lb/>
gnîa grittanto ad i ha fiers cun tgaval a tgan sur en grep ad é îa a <lb/>
tgea. La sera, cur c' el é îa a litg culla donna, scha ha 'la getg: «Questa <lb/>
sera has miglra luna e mettas betga la spada tranter nus.» Quei é curdo <lb/>
sei a Josep. La daman ha' l prîa la si cana ad é îa or noc' el veva fiers <lb/>
giau Jacob ad el é îa vei a pitgea culla cana sei frar, ca era mort a <lb/>
segl tgaval a segl tgan, a tuts en gnis vivs. Allura eni is tier il casti, <lb/>
a la princessa é gnida ancunter a saveva betga, quai ca fuss i seas um. <lb/>
Josep é allura îa vei tier ella ad ha raquinto tut, a qua schegna l' istorgia <lb/>
… da Jacob a Josep. <lb/>
L' ISTORGIA DA QUEL CA LAVURAVA NUIDAS. <lb/>
Agl era en' ea en giuven ca lavurava betga bugent, ampo en drai. <lb/>
El ha tartgea dad ir a s' angaschar tigl militer. El é îa an en martgea <lb/>
a gnia an l' armada dil retg. Ad agl militer semettev' el aint bagn ad <lb/>
é gnîa anavant a principalmeng vev' el plascher vedi sagittar a sagittava <lb/>
… era fetg bagn. El é sto quater onns an que survetsch dil retg, <lb/>
allura ha' l sapartartgea dad ir a tgea a far il catschadur. El ha cumpro <lb/>
… en stuzer [a]d é îa. Agl era en gi beal, il sulei scalirava ad el veva <lb/>
da far en lung viedi toc' el era a tgea. El é vagnia an en gold ad ha <lb/>
sapartartgea da pussar ampoet ad el ha samess giau. Agl é betg îa gi, <lb/>
scha veani en signur da là nà, a nà ancunter el. Els sasalidan. Que <lb/>
signur igl ampeara, sch' el segi en bun catschadur, scha 'l fussi bun <lb/>
da sagittar en urs. Tschel ha getg caschei. Agl é betga îa gi scha veani <lb/>
surangio en tarment ursun. El ha pria il seas guaffen, masiro a tratg <lb/>
a tuc gest trai tgea ca' l ha do nign otra manada. Allura ha' l getg quei <lb/>
um, ca sch' el vigli far quei c' el gitgi, veg' el daners avunda. Tschel <lb/>
ha amparo: «Moscha tge é quei, scha 'gl é pussevel vi jau far ei.» Il </body> </text></TEI>